Wat is er mis met een ladder?

In het vorige blog hadden we het over invloed hebben.

Invloed op je omgeving door het opzetten van een participatieproject.

En dat je daar vooral samen met belanghebbenden over moet praten zodat je ook samen stappen in dezelfde richting kan maken.

Want als slechts één partij bepaalt hoeveel invloed de ander mag hebben, kom je maar moeilijk tot goede samenwerking in participatieland.

In dat verhaal werd ook de participatieladder genoemd die als model kan worden gebruikt om de mate van invloed te definiëren. Vooral gemeentes gebruiken ‘m.

Maar er is wat met die ladder.

De ladder, of trap, lijkt naar ‘het hoogste doel’ te leiden.

Het model impliceert namelijk dat je onderaan begint en vanzelfsprekend de ambitie hebt om bovenaan te komen.

Wandelend en worstelend ga je van geïnformeerd worden tot meebeslissen.

Dus als je samen met de gemeente alle treden hebt bewandeld, dan heb je waarschijnlijk iets geweldigs bereikt.

Maar dat is wel heel lineair gedacht. Niet iedereen wil in een rechte lijn omhoog.

Die verschillende woorden en activiteiten vind ik prima te gebruiken. Daar ligt het niet aan. En ambities zijn ook goed.

Het is alleen dat die activiteiten juist tegelijkertijd kunnen plaatsvinden.  

Zelfs binnen één bewonersinitiatief: er zijn mensen die willen meedenken en er zijn er die willen meedoen. Sommigen willen meebeslissen en anderen willen alleen een handje helpen bij een activiteit.

Er is dus een scala aan mogelijkheden van samenwerken en participeren.

Geïnspireerd door de participatieladder maar ook door de tekortkomingen van het model, bedacht Anne de Zeeuw samen met Mellouki Cadat het model Vliegwiel.

In een artikel leggen ze uit hoe bepaalde elementen invloed hebben op participatie en met name op digitale democratie.

In het midden van het model staan drie overlappende cirkels (een Venn-diagram of ook wel vliegwiel genoemd). Als ik de elementen van digitale democratie weglaat en me richt op de overlap waar ik een paar jaar geleden ook al over schreef, dan blijft alleen het midden over. Voor het gemak dan maar het Fenn-diagram genoemd:

Je ziet dat het hierbij niet gaat om een trap met een hoogste doel.

Maar om de overlap tussen verschillende manieren van samenwerken, participeren en betrokken zijn.

In het boek dat ik samen met Anne schreef, gaan we meer in op de toepassing ervan. Met een praktijkvoorbeeld erbij.

Wil je meer lezen over hoe je de samenwerking tussen bewoners en gemeente kunt verbeteren?

Download nu kosteloos ons boek Zo krijg je de prioriteiten van bewoners op de agenda.

Het staat boordevol tips. En geeft handig aan hoe je de stappen naar samenwerking kunt plannen.

Ga naar urbanvillagers.org.

Fijne dag! Fenn

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *